با اقتباس 
از جف هیدن
░▒ 1. به لیست دستور کارهای خود که نگاه می‌کنید، بیش از آنکه برانگیخته شوید، افسرده می‌شوید.
• فهرست کارها، باید محرک و انرژی‌زا باشد. انجام کارهای نیمه‌تمام، تمام کردن پروژه‌ها، پیش بردن کسب و کار، همه اموری هستند که علی‌الاصول انگیزه‌بخش و محرک‌اند.
• بالاخره، با انجام دستور کارها احساس مفید و ثمربخش و با عرضه بودن به شما دست می‌دهد.
• ولی وقتی از این احساس‌ها خبری نیست و بیشتر «کار» را به عنوان «بار» انجام می‌دهید، شاید ایمان به کار خود را از کف داده‌اید.
▓ راه حل:
• فهرست دستور کارهای خود را بازنویسی کنید.
• اولویت‌بندی کارها را تغییر دهید.
• کارهایی را در اولویت قرار دهید که واقعاً برای انجام آنها انگیزه دارید.
░▒ 2. بیشتر از آرزوهای خود می‌گویید، تا کارهایی که دارید انجام می‌دهید.
• آرزوها مهم‌اند. رؤیاها جالب توجه‌اند. به آرزوها و رؤیاهای خود اهمیت بدهید.
• ولی وقتی همش از آرزوها حرف می‌زنید، یک جای کار ایراد دارد.
▓ راه حل:
• تمرکز اصلی خود را معطوف به اکنون و امروز کنید.
• فکر در مورد فردا تا حدی مجاز است که درسی باشد برای آنچه امروز باید انجام دهید.
• فکر در مورد دیروز تا حدی مجاز است که عبرتی باشد برای آنچه امروز باید انجام دهید.
░▒ 3. تنها امیدتان به یک «فکر بکر بزرگ» است.
• روزگار را روزمره می‌گذرانید، تا مقدمات یک اقدام بزرگ نجات‌بخش فراهم شود.
• این طور نمی‌شود.
▓ راه حل:
• «افکار کوچک» + «کوشش‌های بزرگ» است که می‌تواند به ظفر ختم شود.
• یک درصد فکر + نود و نه درصد کوشش.
• به خاطره خود از پروژه‌های موفق فکر کنید. ببینید که کارهای موفق، یک درصد فکر، همراه با نود و نه درصد کار بوده است.
• «فکر بکر بزرگ» خوب است، به شرطی که گام به گام، مسیر دستیابی به آن معلوم باشد.
░▒ 4. بیشتر به «چگونه» فکر می‌کنید، تا «چرا»
• یک نشانه قطعی از اینکه کنترل خود را بر فرآیند پروژه از دست داده‌اید این است که نتایج پروژه درست نیست، ولی خودتان احساس می‌کنید که پروژه تحت کنترل شماست.
• بیشتر به خود و دیگران می‌گویید که همه چیز مرتب بود. نحوه کار خود را در مسیر پروژه مرور می‌کنید، و احساس می‌کنید که هر آنچه لازم بود انجام دهید، انجام داده‌اید.
• خب؛ این‌ها مهم‌اند. اینکه کارها چگونه باید پیش بروند و رویه‌های کار تیم چطور پیش می‌روند، مهم‌اند.
• ولی گاهی رویه‌ها غلط‌اند یا جواب نمی‌دهند. و وقتی رویه‌ها شما را به قهقرا می‌برند، نگاه علت‌بین و غایت‌اندیش و عمیق است که می‌تواند شما را نجات دهد و رویه‌های شما را اصلاح کند. اینجاست که باید دید حکیمانه‌ای داشته باشید. به «چرا»ها فکر کنید.
▓ راه حل:
• وقتی به این خنسی خوردید که برای توجیه نتیجه‌های ضعیف، هی به رویه‌ها بند کردید و حاضر نشدید یا نتوانستید رویه‌های خود را برای رسیدن به هدف مطلوب اصلاح کنید، بهتر است کار را رها کنید.
• ولش کنید و برید سراغ کاری که خوب بتونید مغز رویه‌های آن را درک کنید!
