دکتر حامد حاجی‌حیدری؛ 
فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
امروز، لااقل تا آنجا که به زندگی اقشار متوسط شهری مربوط می‌شود، زندگی از آنچه چارلی چاپلین در سال ۱۹۳۶ آرزو می‌کرد، راحت‌تر شده است.
ایجاد ماشین‌های خودکار، نقش و حضور انسان را در خطوط تولید کاهش می‌دهند، و در عوض، سطح بالایی از تأمین اجتماعی فراهم می‌گردد. ولی پرسش آن است که آیا سطح «بهزیستن» انسان‌ها نیز فزون‌تر می‌گردد؟
░▒▓
“Modern Times”
Charlie Chaplin
1936
░▒▓
این، پرسشی است که پیش از چاپلین نیز مطرح بوده است و منجر به پاسخ‌های «بدبین» یا «خوش‌بین» شده است.
واقع‌بین آن‌که میزان «بهزیستن» منوط به نحوه استفاده انسان‌ها از محیط برای گسترش وجوه ممیز انسانی خواهد بود.
هر چه انسان‌ها از مقدورات محیطی خود، برای گسترش «خلاقیت»، «دانش» و «هنر» بهره ببرند، میزان «بهزیستن» خود را افزو‌ن‌تر خواهند دید.
و برعکس، به هر میزان خود را به «رفاه» و «مصرف» دنیوی وابسته کنند، کارایی بیشتر ماشینی را مایه ناآرامی خویش خواهند یافت.
کلید بهزیستن در «معنویت‌گرایی» و دوری از «دنیاگرایی» است.
░▒▓ کلیدواژگان: فیلوجامعه‌شناسی، فیلوویدئو، بهزیستن، عصر جدید، چارلی چاپلین
░▒▓ لینک نمایش/دانلود تصویرنوشت:
