برداشت آزاد از دیوید آلن كراكر؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
• اخلاقگرایان توسعه همچنین بر اساس جایگاه معیارهای اخلاقی كه در صدد توجیه و استفاده از آنها هستند، تقسیم میشوند.
• سه جبهه حول این موضوع پدید آمده است:
■ (۱) جهانشمولگرایان، مانند نفعانگاران و كانتیها، معتقدند كه اهداف و اصول توسعه برای همۀ جوامع معتبرند.
■ (۲) خاصگرایان، بویژه اجتماعگرایان و نسبیتگرایان پسامدرن، این گونه پاسخ میدهند كه جهانشمولگرایی پوششی بر قومگرایی و امپریالیسم فرهنگی است. خاصگرایان توسعهطلب نیر یا اصول جهانشمول را رد میكنند، یا فقط اصول رویهای را تأیید میكنند مبنی بر این كه هر كشور یا جامعهای باید فقط از سنن خاص خود استفاده كند و خودش سیر فلسفۀ اخلاق توسعه خود را تعیین نماید (خاصگرایان توسعهطلب، تغییرات ناشی از خارج و برهان عام در مورد تغییر اجتماعی را رد و همۀ گفتمان و روش توسعه را محكوم میكنند).
■ (۳) رویكرد سوم (رویكردی كه توسط مارتا نوسباوم، جاناتان گلاور، شیلا بن حبیب و دیوید كراكر هدایت میشوند) میكوشد تا از بلاتكلیفی میان دو رویكرد اول بپرهیزد. حامیان این دیدگاه، بر آنند كه فلسفۀ اخلاق توسعه باید اجماعی بین فرهنگی ایجاد نماید كه در آن، آزادی انتخاب یك اجتماع سیاسی در زمینۀ توسعه یكی از چندین هنجار بنیادین باشد. به علاوه، این هنجارها در آن عمومیت كافی داشته باشند تا اینكه نه تنها حساسیت به تفاوتهای اجتماعی را مجاز شمرند، بلكه مستلزم آن باشند.
مآخذ:...
هو العلیم