فیلوجامعه‌شناسی

امیل دورکیم: سازمان‌های درجه دوم

فرستادن به ایمیل چاپ

برداشت آزاد


• امیل  دورکیم، خواستار حمایت از شهروندان، در برابر قدرت مستقیم دولت، از طریق ایجاد سازمان‌های درجه دوم سیاسی و اقتصادی در جامعه بود.
• تأکید او بر تکثر صنفی و تنوع سیاسی بود، و همچون الکسی دو توکویل، بر ضرورت حمایت از آن‌ها در برابر خطر دولت مستبد اصرار می‌ورزید.
• تنوع و تکثر روابط سیاسی و نه مشارکت بی‌واسطه و مستقیم در ارگان‌های دولت است که ماهیت دموکراسی را می‌سازد. برای حفظ حقوق شهروندی، مشارکت مقطعی و گه گاه افراد راه‌گشا نیست. حقوق در نهادها محقق می‌شوند و باید راه‌کارهای مشخص محلی و صنفی تعریف شوند که مشارکت شهروندان را تنظیم کنند.
• دورکیم، نمایندگی را نیز در روابط دولتی و کاری و حرفه‌ای را رد می‌کرد. او نمی‌پذیرفت که نمایندگان میانجی توده‌ی مردم و دولت باشند، بلکه صنوف باید این امکان را فراهم آورند. رویه‌های مشارکت از طریق صنوف می‌توانند شهروندان را توانمند کنند تا مشارکت واقعی در امور داشته باشند.
• و بار دیگر، در این موضوع، دورکیم در نسبت و رویارویی با ژان ژاک روسو قرار می‌گیرد. دموکراسی صنفی دورکیم در مقابل دموکراسی مشارکت مستقیم روسو و در عین حال رویاروی دموکراسی نمایندگی قرار می‌گیرد.
• عمق تحلیلی ماجرا در این ایده است که دورکیم، به دنبال صورت‌های جدیدی از تمرکززدایی اقتصادی و سیاسی بود، تا مجالی برای احیای همبستگی مکانیکی فراهم شود. تأکید اولیه دورکیم بر تفکیک کارکردی در تقسیم کار اجتماعی، جای خود را به تفکیک سیاسی و اجتماعی داده بود؛ تفکیک میان گروه‌هایی که روابط درونی آن‌ها بر اساس همبستگی مکانیکی تنظیم می‌شود.
مآخذ:...

نوشتن نظر
Your Contact Details:
نظر:
<strong> <em> <span style="text-decoration:underline;"> <a target=' /> [quote] [code] <img />   
Security
کد آنتی اسپم نمایش داده شده در عکس را وارد کنید.