دکتر حامد حاجیحیدری؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
▬ در ۲۴ خرداد سال ۱۳۹۳، دکتر حسن روحانی فرموده بودند: «خود من و ما بلدیم که جنگ روانی یعنی چه و کار رسانهای حرفهای چیست»؛ در شرایطی که کشور دست به گریبان مسائل متنوعی است که مردم را و حتی رأی دهندگان به دولت در انتخابات چند ماه پیش را به اثربخشی تدابیر دولت، بدگمان و حتی بیگمان و بیامید کرده است، همایشی به دور از نقاط تمرکز و توجه ملت با اسم و عنوان حقوق شهروندی برگزار گردید.
▬ البته همواره حقوق شهروندی، و مسائل مرتبط با آن مانند «شفافیت»، «حقوق مدنی»، «حق پرسش از دولت»، و ... موضوعات مهمی هستند، ولی در این مقطع حساس که افزایش عظیم قیمت حاملهای انرژی، به موازات تضعیف ساز و کارهای تأمین اجتماعی لرزه بر اندام مردم انداخته است، معنای خاصی در ذهن تحلیلگران سیاسی متبادر میشود. دولتی که در موضوعات مختلف سیاسی و اقتصادی، از برجام و قرارداد با ایرباس و قراردادهای نفتی گرفته تا اتهامات برادر رئیس جمهور و معاون اول رئیس جمهور و حتی اتهامات معطوف به مدرک دانشگاهی رئیس جمهور، «شفافیت» اختیار نکرده و قانون افشای اطلاعات را به گوشهای افکنده است؛ بله چنین دولتی، همایشی با عنوان حقوق شهروندی با محوریت «شفافیت» برگزار میکند، که از متن آن چیز زیادی جز «جنگ روانی» در نمیآید.
▬ این برداشت وجود دارد که در همایش حقوق شهروندی، کوشش میشود تا با علم و دانشی که از «جنگ روانی» در مصادر مجریه وجود دارد، همه حواسها از مسائل بغرنج اقتصادی به سمت دیگری پرتاب شود؛ ولی واقعاً نمیشود. شاید آنها با آتش تهیه دروغها و واقعاً دروغهای «آمدنیوز» و اذناب آن، در مورد جداول بودجه کوشش میکنند تا خود را قراول شفافیت در بودجه نشان دهند و موضوع همیشه سرد «حقوق شهروندی» در این دولت را گرم کنند، ولی جامعه حقاً به سمت دیگری توجه دارد؛ به موضوع «جراحی ناسنجیده اقتصاد». این تصور هست که آنها کوشش میکنند تا با این آتش تهیه، «جراحی ناسنجیده» خود را برای سال مالی آینده عملیاتی کنند؛ تحلیل این است که فرجام امسال و سال آینده، بهترین موقعیت برای انجام این جراحی است. از یک سوی، انتخابات ۹۶ سپری شده؛ و از سوی دیگر، تا انتخابات پارلمانی ۹۸ هم دو سال باقی مانده است؛ پس، عزمها جزم میشوند تا نسخههای اقتصاددانان نولیبرال را که اغلب به شکل جراحیهای وحشتناک و بدون ملاحظه تأمین اجتماعی و حال مستضعفین است محقق کنند.
▬ برداشت ما این است که دولت، بدون تقویت دم و دستگاه تأمین اجتماعی به سمت و سوی خطرناکی میرود، و بهتر است به جای برگزاری این دست همایشها و به حاشیه بردن جامعه در سخنرانیهای این همایش، به گفتگوی «شفاف» در مورد این برنامههای همت بسپارد. برداشت ما این است که مقام عالی ریاست جمهوری در چنین موقعیتی باید به فکر ایجاد همداستانیها و اتحادهای استراتژیک برای پیشبرد سیاستهای سخت باشند، نه آن که دیگران مبهمی را به رغم «شفافیت» مورد اتهام قرار دهند. مسیر برادری در این شرایط بهتر است و بهتر است همه از این مسیر بروند.
▬ ما به دولت پیشنهاد میکنیم که از تمام ظرفیتهای سیاسی، و بویژه از توش و توان کسانی که به «جنگ روانی» و به دست آوردن شهرت، بیاندازه بیعلاقه نشان دادهاند استفاده کنند. کوچکترین تمایلی در گروههای جهادی «حاج حسین یکتا» مشاهده نشد تا به رخ دولت بکشند که تا چه اندازه در مهار بحران زلزله اخیر، گسترده و کارآمد و بلحظهتر از دولت عمل کردند. آنان کارنامه موفقی دارند؛ آنها روستاها و شهرستانهای دور افتاده، حاشیههای ابرشهر مشهد، و خلاصه هر جایی را که بوروکراتهای کت و شلواری به آن جا نزدیک نمیشوند، هدف رسیدگیهای جهادی خود قرار دادهاند و اطراف کارها را با انعطاف بالا و زنده کردن ظرفیتهای محلی و توانهای جهادی ملی به هم رساندهاند. آنها عزم جزم کردهاند تا نگذارند بوروکراتها کشور را به سوی پرتگاه ببرند. باید از آنها، به اتکاء کارنامه موفقشان کمک گرفت.
▬ ما به دولت توصیه میکنیم که در قامت تز «امت همیشه در صحنه» امام خمینی (ره)، به جای حرکت در حاشیهها، به کسانی اتکاء کنند که انگیزه محض آنها خدمت به ملت و دین ملت است. الآن و در آستانه انعقاد بودجه هولناک نود و هفت، هیچ چیز به اهمیت ایجاد «هستههای مقاومت اقتصادی ملی» نیست. «افراد بیادعا» در این کشور هستند که تمام انگیزههای خود را از مفهوم «توحید» میگیرند. آنها در مورد نیتها و روش، بسیار دقیق و در عین حال مصمم هستند. آنها، رضایتمندانه، مسؤولیتهای همراه با کارشان را میپذیرند. آنها از حس «جاری بودن» و سلامت معنوی که در کنار به نتیجه رساندن کار خیر در کارشان پیش میآید، احساس رضایت پیدا میکنند. آنها در ازای این خدمت، چیزی از دولت نخواسته و نمیخواهند. «خدمت» پاداش واقعی برای این افراد است، نه در مرکز توجه قرار گرفتن.
مأخذ:صبحنو
هو العلیم