منوچهر مرادی؛ فقط ایدهای برای تأمل بیشتر
▬ شعار «اعتدال»، خوشایند و دوستداشتنی است، ولی پیام انتخابات نود و دو، بیگمان «اعتدال» نبود.
▬ این که عالیجناب حسن روحانی، در دیدار با مدیران سازمان صدا و سیما ابراز داشتند که مردم به گفتمان «اعتدال» رأی دادند، قرینه عینی ندارد.
▬ وقتی از وبگاه انتخاباتی عالیجناب حسن روحانی، صفحات مربوط به برنامهها را استخراج میکنیم، درمییابیم که اساساً در آن از لفظ ”اعتدال“ استفاده نشده است.
▬ در شعار محوری عالیجناب حسن روحانی، ”تدبیر و امید“ هم اثری از واژه اعتدال نیست.
▬ البته «اعتدال» خوب است، ولی چه قرینهای نشان میدهد که مردم (مردم که چه عرض کنم، نیم مردم) به «اعتدال» رأی دادند؟
░▒▓
▬ فرض بر آن است که عنوان «اعتدال»، بیش از هر چیز یک ادای دین عالیجناب حسن روحانی به عالیجناب اکبر هاشمی بهرمانی است که اساساً با کلمه رمز «اعتدال» شناخته میشود. سیاستورزی عالیجناب اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی را میتوان در یک فن اساسی چکیده کرد: از میان همه نیروهای سیاسی و اجتماعی، میانه آنها را به مغناطیس قدرت خود جذب کن و از آن طریق آن نیروهای سیاسی و اجتماعی را برای اهداف خود تحت کنترل درآور.
▬ در واقع، عنوان «اعتدال»، بیش از هر چیز، یک هایپرلینک به عالیجناب اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی است.
▬ عنوان «اعتدال»، نوعی ادای دین عالیجناب حسن روحانی به عالیجناب هاشمی است.
░▒▓
▬ البته چنین ادای دینی، فینفسه عیبی ندارد، ولی اگر آغاز ناتوانی دولت عالیجناب حسن روحانی در فهم پیام انتخابات نود و دو باشد، آن وقت میتوان گفت که این سوء تفاهم، پیش رس همان بلایی است که بر سر اصلاحات و انتخابات هفتاد و شش آمد. عالیجناب حسن روحانی، با این تحریف در میان عواملی قرار میگیرد که میان او و رأی دهندگان فاصله میاندازد.
مآخذ:...
هو العلیم