برداشت 
از محمدرضا شعبانعلی؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ برنامه‌ریزی برای مذاکره، از جمله مراحل مهمی است که متأسفانه اکثر مذاکره‌کنندگان به دلیل تنش‌های زیادی که بر مذاکرات حاکم است، آن را فراموش کرده و مستقیماً و بدون آمادگی قبلی وارد فرآیند مذاکره می‌شوند.
▬ اگر چه این مرحله کمی زمان‌بر و خسته‌کننده است، اما، این ویژگی‌ها به هیچ وجه از اهمیت آن نمی‌کاهد. مذاکره‌کننده‌ای که برای مذاکره برنامه‌ریزی نکرده یا برنامه‌ریزی ضعیفی انجام داده در طول مذاکره با مشکلات متعددی مواجه می‌شود:
▬ زمانی که طرف مقابل پیشنهادهایی را روی میز می‌گذارد، نمی‌تواند به سرعت در مورد ارزش این پیشنهادها قضاوت کند. برای چنین مذاکره‌کنندگانی بسیار پیش می‌آید که در مذاکره‌ای به توافق دست می‌یابند؛ اما، در بررسی‌های بعدی متوجه می‌شوند که توافق انجام شده همه خواسته‌های آن‌ها را تأمین نکرده است.
▬ زمانی که طرف مقابل پیشنهاد مناسبی را مطرح می‌کند، مذاکره کننده بیش از حد تردید و تأخیر از خود نشان می‌دهد؛ به گونه‌ای که طرف مقابل طاقت خود را برای مذاکره از دست داده یا پیشنهاد خود را اصلاح می‌کند.
▬ مذاکره‌کننده‌ای که برای مذاکره برنامه‌ریزی کافی انجام نداده نمی‌تواند نقاط قوت و ضعف مواضع خود و نیز قوت و ضعف مواضع طرف مقابل را به خوبی کشف و تحلیل کند. در چنین شرایطی توجیه طرف مقابل برای پذیرفتن مواضع اتخاذشده کار ساده‌ای نخواهد بود.
▬ فرآیند تبادل امتیازات در مذاکره فرآیندی بسیار مهم است که معمولاً، در مدت زمان نسبتاً کوتاهی انجام می‌گیرد. مذاکره‌کنندگانی که از قبل برای این شرایط آمادگی کامل کسب نکرده باشند، دچار سردرگمی شده و نمی‌توانند در فضای حاکم بر جلسه مذاکره با دقت و سرعت مناسب در مورد فرآیند تبادل امتیازات تصمیم بگیرند.
▬ با توجه به این که بخش قابل توجهی از فعالیت ذهنی مذاکره کننده در طول مدت مذاکره به تحلیل مواضع و پیشنهادهای مطرح شده اختصاص می‌یابد، کمتر می‌توان انتظار داشت که هم‌زمان ترفندها و توصیه‌های دیگر ذکرشده در خصوص مذاکره به درستی و در زمان مناسب به کار گرفته شود.
▬ شنیدن حرف‌های جدید که قبلاً احتمال مطرح شدن آن طی مذاکره پیش‌بینی نشده است، گاهی باعث از دست دادن اعتماد به نفس مذاکره کننده و در نتیجه، عدم حصول موفقیت خواهد شد.
▬ در زمان برنامه‌ریزی مذاکره‌کنندگان موفق در مقایسه با مذاکره‌کنندگان متوسط:
• گزینه‌های بیشتری را طراحی و بررسی می‌کنند.
• بیشتر در پی یافتن زمینه‌های مشترک هستند.
• زمان بیشتری را صرف جنبه‌های بلندمدت مذاکره می‌کنند.
▬ در مورد هر یک از پارامترها و موضوعات مورد مذاکره به جای تعیین یک نقطه خاص، محدوده‌ای از گزینه‌های قابل قبول را تعیین می‌کنند (به جای این که بگویند من این کالا را به قیمت... خواهم فروخت، می‌گویند: من برای قیمت‌گذاری این کالا، محدوده... تا... را مدنظر دارم)
▬ البته، باید توجه داشت که مراحل مذاکره الزاماً یکی پس از دیگری انجام نمی‌شوند، گاه در مراحل پایانی مذاکره شرایطی پیش می‌آید که مذاکره کننده مجبور می‌شود به نخستین مراحل مذاکره بازگردد.
░▒▓ اهداف
▬ نخستین گام در طراحی و برنامه‌ریزی یک مذاکره تعیین اهداف است. مذاکره کننده باید هدف‌های خود را پیش‌بینی کرده و روش‌هایی برای دستیابی به هر یک از این اهداف را طراحی و برنامه‌ریزی کند. اهداف مورد توجه در یک مذاکره را می‌توان به شکل زیر تقسیم‌بندی کرد: اهداف مادی (نظیر خرید کالا با قیمت پایین‌تر، زمان تحویل سریع‌تر و... ) اهداف نامشهود (نظیر حس برنده شدن/ دفاع از شهرت و آبروی شرکت و... ) اهداف رویه‌ای (مانند تمایل به روند دموکراتیک و انجام رأی‌گیری در مذاکره، رعایت نظم و ترتیب در جلسه مذاکره، ایجاد حس حل و فصل منصفانه تعارض برای همه طرفین درگیر و... )
▬ مذاکره کننده، باید این اهداف را به طور مشخص و روشن تعریف کند. پس از تعریف هدف‌ها، باید آن‌ها به صورت مرتب فهرست شده و اولویت‌بندی شوند. هم‌چنین، ممکن است در صورت پیچیده بودن موضوع مذاکره، اهداف، دسته‌بندی شده و به صوت چند بسته پیشنهادی، مورد توجه قرار گیرند.
▬ در تعیین اهداف به نکات زیر توجه داشته باشید:
▬ * اهداف با آرزوها فرق دارند. همه ما آرزوهای زیادی داریم که علاقه‌مندیم روزی به واقعیت بپیوندند، اما، زمانی که از اهداف صحبت می‌کنیم، باید واقع‌گرا بوده و چیزی را به عنوان هدف تعیین کنیم که واقعاً دستیابی به آن امکان‌پذیر است. در غیر این صورت به احتمال زیاد، مذاکره به بن‌بست منتهی خواهد شد.
▬ * اهداف ما و اهداف طرف مقابل به یکدیگر مرتبط هستند و از تعامل بین این اهداف و وجود همین ارتباط است که موضوعاتی برای مذاکره شکل می‌گیرد. شما تمایل دارید یک خودرو را به قیمت هشت میلیون تومان بخرید. طرف مقابل تمایل دارد خودرو را به قیمت نه میلیون تومان بفروشد. پس، یک تعارض وجود دارد که موضوع آن، توافق بر سر قیمت خودرو است. در یک انتهای این تعارض، قیمت هدف شما و در انتهای دیگر، قیمت هدف طرف مقابل قرار دارد. مذاکره انجام می‌شود تا نقطه تلافی خواسته‌های دو طرف مشخص شود. اگر اهداف و خواسته‌های دو طرف اختلاف نداشته باشند، به مذاکره نیازی نخواهد بود.
▬ * برای اهداف حد و حدودی وجود دارد. تجاوز از آن حد و حدود، شما یا طرف مقابل را مجبور به ترک مذاکره خواهد کرد. بنا بر این، همیشه بکوشید اهداف خود را در چارچوب حد و حدودی منطقی و شرایط تحمیل شده از جانب محیط، تعریف کنید.
▬ * اهداف باید مشخص و قابل اندازه‌گیری باشند. اهدافی نظیر «خرید خودرو به پایین‌ترین قیمت ممکن» یا «گرفتن نوعی از وام که اقساط آن از درآمد ماهانه ما کمتر باشد»، اهداف خوبی نیستند. اهداف مشخص و قابل اندازه‌گیری را ساده‌تر می‌توان تعقیب کرد. ضمن این که انتقال آن‌ها به طرف مقابل راحت‌تر انجام می‌پذیرد. اگر اهداف مذاکره را به صورتی مشخص و قابل اندازه‌گیری تعریف نکنید، درک این که آیا پیشنهاد طرف مقابل می‌تواند این اهداف را تأمین کند یا خیر کار دشواری است. البته، بدیهی است که در کنار اهداف مذاکره، برخی اهداف نامشهود و اهداف رویه‌ای نیز وجود دارند. کسی که می‌خواهد ماشین سواری خود را به همکارش بفروشد، ممکن است مهم‌ترین هدف خود را جلب رضایت او و حفظ دوستی و ارتباط بلندمدت بداند. هم‌چنین، همکار وی که می‌خواهد ماشین را خریداری کند، ممکن است در مورد رویه مذاکره نظر خاصی داشته باشد. مثلاً، (مستقل از این که در نهایت ماشین با چه قیمتی معامله خواهد شد) علاقه‌مند باشد ماشین را به چند بنگاه معاملات خودرو نشان دهد، تا اطمینان حاصل کند که این معامله به زیان هیچ یک از طرفین نخواهد بود.
برداشت از دنیای اقتصاد
هو العلیم
