حامد
دهخدا؛ فقط ایده‌ای برای تأمل بیشتر
▬ در اتفاقات سه سال اخیر، و در جریان تبلیغات انتخاباتی، صریح‌ترین اهانت‌ها به رئیس جمهورِ قانونی کشور شد.
▬ تهمت‌هایی زدند، حرف‌هایی گفتند؛ به کی؟ به کسی که رئیس جمهور قانونی کشور است، متکی به آراء مردم است.
▬ نسبت‌های خلاف دادند، رئیس جمهور مملکت را که مورد اعتماد مردم است، به دروغ‌گویی متهم کردند! این‌ها خوب است؟
▬ کارنامه‌های جعلی برای دولت درست کردند، این‌جا آن‌جا پخش کردند، که ما که در جریان امور هستیم، می‌بینیم می‌دانیم که این‌ها خلاف واقع است؛ فحاشی کردند.
▬ رئیس جمهور را «خرافاتی»، «رمال»، «فراماسون»، «دزد»، ... از این نسبت‌های خجالت‌آور دادند؛ اخلاق و قانون و انصاف را زیر پا گذاشتند.
▬ اتهاماتی مطرح شد که در جایی اثبات نشده است؛ به شایعات تکیه شد؛ بی‌انصافی‌هایی احیاناً دیده شد؛ هم بی‌انصافی نسبت به این دولت با این همه حجم خدمت، و هم بی‌انصافی نسبت به دولت‌های گذشته و دوران سی ساله.
▬ آقایان در خلال صحبت احساساتی شدند و لابلای حرف‌های خوب، حرف‌هایی هم که خوب نبود، گفته شد.
▬ سیاه‌نمایی وضع موجود به شکل افراطی در این مناظره‌ها دیده شد؛ سیاه‌نمایی دوره‌های گذشته هم در این مناظره‌ها مشاهده شد؛ هر دو بد بود.
مأخذ: این صرفاً «برآوردی» بود بر مبنای مندرجات خطبه نماز جمعه ۲۶ خردادماه ۸۸
هو العلیم
