برداشت آزاد از آنتونی آربلاستر؛ ایدهای برای تأمل بیشتر
▬ فرانسیس بیکن، نسبت به ارزش هر گونه فعالیت فکری که پیوند تنگاتنگی با مطالعه و مشاهدهی واقعیات عینی ندارند، مشکوک است.
▬ بیکن، به دیدگاه مرسوم خطاپذیری حواس نیز اندکی معترف است، اما، در عین حال، حواس را به مثابه تنها منشأ معرفت بشر در باب جهان طبیعی، و قابلاطمینانتر از ذهن فوقالعاده فعال و مبتکر در نظر میگیرد.
▬ بیکن، معتقد است که در طبیعت، چیزی جز اجسام بسیط وجود ندارد، اجسامی که طبق قوانینی خاص، اثراتی مشخصاً فردی از خود بروز میدهند.
▬ بدین ترتیب، بیکن، فرق بین ایمان و معرفت را میپذیرد، و به آن نظام میبخشد. حقیقت و مشروعیت هدف علوم، چیزی جز این نیست که موهبت اختراعات و نیروهای تازه را به زندگی انسان ببخشد. پس، برای بیکن حقیقت علم، با سودمندی آن توجیه میشود.
▬ بدین ترتیب، اصل سودمندی به عنوان معیار حقیقت، نهایتاً هر نوع معیار قطعی حقیقت را هدف قرار میدهد، و راه را برای فکر لیبرال برای سیاست میگشاید، هر چند که در انتها خود را نیز نابود میکند.
مآخذ:...
هو العلیم